نويسنده در معرفي شاهنامه معتقد است؛ "شاهنامه زبان گوياي فارسي در بيان پادشاهان ، كتابي است كه براي نخستين بار برخورد جامعي از ارتباط دروني بين متن و تصوير را در حماسه برجسته ملي ايرانيان ارائه مي‌نمايد. شاهنامه يكي از طولاني‌ترين مجموعه‌ اشعاري است كه در بيان تاريخ كهن ايران سروده شده و هيچ متن فارسي چه به نثر و چه به نظم وجود ندارد كه اينگونه صحنه‌ها را به تصوير كشيده باشد." مقاله‌هاي اين اثر پژوهشي ضمن ارائه ديدگاههاي جديد با بهره‌گيري از طيف گسترده‌اي از رويكردهاي هنري- تاريخي نسبت به شاهنامه، نشان مي‌دهد كه چگونه " جايگزيني دقيق متن و تصوير" در خدمت "تغيير در ذوق و شيوه" به كار گرفته مي‌شود و مي‌تواند به عنوان بازيابي از تغييرات در نقش حماسه ملي در تصوير ايرانيان به شماره آيد، به گونه‌اي كه داستانهاي آشناي آن براي قرنها نقل شده و شنيده شود. اين اثر اولين و تنها كتابي است كه به شكل كمي و با استفاده از انواع جدول و نمودار، اطلاعات آماري در مورد نسخه‌هايي مصور شاهنامه را در اختيار مخاطب مي‌گذارد. تاكنون چنين روش كمي براي سنجش تصاوير و تذهيب‌هاي شاهنامه به كار نرفته و از اين لحاظ، اثر موجود بسيار ابتكاري است . اين اثر علاوه بر انسجام فراوان، با برخورداري از پانوشتها و مطالب توصيفي و كتاب‌شناسي پاياني ارزش خود را دو چندان كرده است.